مواد شیمیایی مانند سولفیت سدیم وجود دارند که جاذب اکسیژن هستند و اغلب در جهت افزایش بازدهی سیستم با روش های فیزیکی گاززدایی مانند دی آریتور کوپل می شوند. مواد شیمیایی که در گاززدایی شیمیایی استفاده می شوند در آب حل نمی شوند و باعث خوردگی سیستم هم نمی شوند و زمان انجام واکنش شان هم با اکسیژن متفاوت است اما بطورکلی هرچه دمای سیستم بیشتر باشد زمان واکنش کمتر خواهد بود.
برخی از مواد شیمیایی هیچ تاثیر جانبی بر سیستم نمی گذارند اما برخی اسید آزاد تولید می کنند و قلیاییت محیط را کاهش می دهند. برخی دیگر هم مواد قلیایی فرار تولید می کنند که در هنگام حرارت دیدن از محیط جدا می شوند در استفاده از مواد شیمیایی برای حذف اکسیژن باقیمانده در سیستم به تثبیت کننده های سختی و قلیایی نیز نیاز داریم. بخاطر استفاده زیاد از مواد شیمایی، گاززدایی شیمیایی در دیگ های بخار فشار پایین و سیستم هایی که عملکرد پایینی دارند جذاب هستند.
مواد شیمیایی جاذب اکسیژن اغلب به آب دیگ بخار افزوده می شود تا مقدار ناچیز باقیمانده اکسیژن که در دی آریتور حذف نشده را جذب کند. نوع ماده شیمیایی بکار برده شده بستگی به موقعیتی دارد که از آن استفاده می شود ممکن است در سیستم های فرار یا غیر فرار استفاده شود. اغلب سیستم‌های کم فشار (کمتر از 650psi) از نوع غیر فرار محسوب می‌شوند؛ و بیشتر سیستم‌های با فشار بالاتر (بیشتر از 650psi) و تمام سیستم‌هایی که دارای چندین ماده آلیاژی هستند از نوع فرار استفاده می‌کنند.
سولفیت سدیم (Na2SO3) پرکاربردترین جاذب اکسیژن در سیستم‌های فشار پایین است. این ماده بسیار مؤثر بوده و به سرعت با مقدارهای ناچیز اکسیژن واکنش داده و تولید سولفات سدیم (Na2SO4) می‌کند که ماده‌ای غیررسوبی محسوب می‌شود. جاذب اکسیژن دیگری که استفاده از آن زیاد است و به صورت رقیق و برای سیستم‌های فرار استفاده می‌شود هیدرازین (N2H4) است. دیگر جاذب‌های اکسیژن شامل کربوهیدرازین، دی اتیل هیدرکسیل آمین (DEHA)، نیتریل تری استیک اسید (NTA)، اتیلن دی آمین تترا استیک اسید (EDTA) و هیدروکینون می‌شود.
