کیفیت آب در مزرعه ماهی بسیار مهم است زیرا آب با کیفیت پایین می تواند بر سلامتی و رشد ماهی تأثیر بگذارد. کیفیت آب می تواند به سرعت در حوضچه های پرورش ماهی کاهش یابد زیرا ماهی از آب برای زندگی ، تغذیه ، تولید مثل ، رشد و دفع زباله ها استفاده می‌کند. بنابراین کشاورزان ماهی برای موفقیت، باید کیفیت آب خود ، نیازهای ماهی و نحوه مدیریت عوامل کیفیت آب را درک کنند.
در اینجا برخی از مهمترین عوامل شیمیایی و فیزیکی که آبزی پروران باید در آب حوضچه های ماهی خود به آنها توجه کنند ، آورده شده است.
دما
کنترل دما برای رفاه ماهی بسیار مهم است زیرا می تواند بر رفتار ، تغذیه ، رشد و تولید مثل آنها تأثیر بگذارد. طبق گفته دانشگاه پوردو ، میزان متابولیک در ماهی برای به ازای افزایش هر 10 درجه سانتی‌گراد دو برابر می‌شود.
دامنه دما متوسط برای رشد بهینه ماهی بستگی به سردآبی، گرم آبی بودن ماهی‌ها داشته و نوع ماهی‌که برای پرورش انتخاب می‌شود، باید به مطابق دمای آب موجود انتخاب شوند.
برای ماهی‌های سردآبی، مانند ماهی قزل آلا و ماهی سالامون ، دامنه دما بهینه برای رشد بین 9-18 درجه سلیسیوس است. ماهی های آب گرم مانند گربه ماهی و تیلاپیا، دمای بین 24-32 درجه فارنهایت ترجیح می دهند.
ذرات معلق جامد
پلانکتون ، ضایعات ماهی ، خوراک مصرف نشده یا ذرات رس که در آب معلق شده است، همه می توانند باعث ایجاد مشکلاتی به خصوص در چرخش سیستم های آبزی پروری شوند.
ذرات مدفوع ماهی می توانند منبع اصلی کیفیت پایین آب باشند زیرا ممکن است تا 70 درصد از بار نیتروژن موجود در سیستم را داشته و آبششهای ماهی را تحریک کنند. به عنوان یک قاعده ، یک کیلوگرم مدفوع ماهی به ازای هر کیلوگرم ماهی تولید شده تولید می شود.
کدورت ناشی از ذرات خاک رس یا خاک می تواند نفوذ نور را محدود کرده و فتوسنتز را محدود کنند. رسوب ذرات خاک همچنین ممکن است تخم های ماهی را خفه کرده و باکتری های و سایر موجودات زنده مفید را از بین ببرند.
کدورت خاک رس را می توان با افزودن موادی که به بارهای منفی ذرات خاک رس متصل می شوند، از بین برد و با چسبیدن این ذرات به خاک رس، ذرات به اندازه کافی برای ته‌نشینی سنگین می‌شوند.
مقدار بیش از حد جلبک نیز مشکل ساز است زیرا منجر به افزایش نرخ تنفس در طول شب می شود و باعث می شود ماهی ها اکسیژن بیشتری مصرف کنند. تجمع بیش از حد فیتوپلانکتون یا “شکوفایی” که متعاقباً از بین می رود، اکسیژن اضافی را نیز مصرف می کند. هر گونه نوسان گسترده بین سطح اکسیژن در روز و شب می تواند منجر به غلظت پایین و خطرناک اکسیژن شود.
فتوسنتز
فتوسنتز یکی از مهمترین فعالیت های بیولوژیکی در آبزی پروری استخر ایستاده است. بسیاری از پارامترهای کیفیت آب مانند اکسیژن محلول، دی اکسید کربن، چرخه های pH، محصولات زائد نیتروژنی توسط واکنش فتوسنتزی در فیتوپلانکتون تنظیم می شوند. به بیان ساده، فتوسنتز فرآیندی است که طی آن فیتوپلانکتون ها از نور خورشید برای تبدیل دی اکسید کربن به منبع غذایی و آزادسازی اکسیژن به عنوان یک محصول جانبی استفاده می کنند.
فتوسنتز علاوه بر تامین اکسیژن در استخرهای ماهی، انواع مختلفی از ضایعات نیتروژن دار مانند آمونیاک، نیترات و اوره را نیز حذف می کند.
رنگدانه های گیاهی فیتوپلانکتونیک که در این واکنش شیمیایی دخیل هستند، کلروفیل نامیده می شوند. اینها همان رنگدانه هایی هستند که در گیاهان بزرگتر مانند برگ درختان یافت می شوند.
از آنجایی که فرآیند فتوسنتز توسط نور خورشید هدایت می شود، بیشترین غلظت اکسیژن زمانی رخ می دهد که خورشید در بالاترین سطح افق قرار دارد (معمولاً ساعت 2-3 بعد از ظهر). در شب، فتوسنتز متوقف می شود و فیتوپلانکتون عمدتاً تنفس می کند. تنفس برعکس فتوسنتز است، زیرا اکسیژن توسط فیتوپلانکتون ها برای تبدیل غذا به انرژی استفاده می شود و دی اکسید کربن به عنوان یک محصول جانبی آزاد می شود. تنفس فیتوپلانکتون نیز در طول روز اتفاق می‌افتد، اما خوشبختانه برای پرورش‌دهنده ماهی، معمولاً اکسیژن اضافی برای جبران تلفات ناشی از تنفس تولید می‌شود. یک استثنا در دوره های طولانی پوشش ابر است، تنفس در غیاب فتوسنتز باعث کاهش سطح اکسیژن در طول شب می شود. در نتیجه کمترین غلظت اکسیژن بلافاصله قبل از طلوع خورشید مشاهده می شود.
گازهای محلول در آب
گازهای محلول آنهایی هستند که در محلول آب هستند. رایج ترین گازها اکسیژن، دی اکسید کربن، نیتروژن و آمونیاک هستند. غلظت ها بر حسب قسمت در میلیون (ppm) یا میلی گرم در لیتر (mg/L) اندازه گیری می شود، هر دو واحد اندازه گیری یکسان هستند.
منبع:
https://thefishsite.com/articles/water-quality-a-priority-for-successful-aquaculture
